Garai hartan kotxe bat pasatzen zenerako hiru edo lau gol
sartuta genituen. Ez zegoen apenas trafikorik eta futbolean jolasteko
errepideak ziren baldintza onenetan zeuden lekuak, batez ere, neguko egun
euritsu horietan.
Debekatuta zegoen han jolastea eta noizean behin eta
bat-batean motor gainean agertzen zitzaigun udaltzain lodi bat baloia kentzeko.
Motorraren zarata entzun, baloia hartu eta ziztu bizian motorrez ibili ezin zen
kaletik ospa egiten genuen. Lodikotea mototik jaitsi eta ezin harrapatu
sugandilak baino arinago mugitzen ziren ume horiek. Barregarria zen udaltzain
hori, arnasa hartu ezinean, gure atzetik. Ez gintuen inoiz harrapatu, ez zigun
baloia inoiz kendu. Baloia gure unibertsoaren zentroa zen.
Haiek bai partidak!
Zertan jolasten zineten txikitan? Zein zen gehien gustatzen
zitzaizuen jolasa? Zergatik? Kontatu jolasten ari zinetela gertatutako pasadizo
barregarriren bat?
22 iruzkin:
Oh! zelako oroitzapen politak etortzen zaizkit! "LA PANDILLA". Ez genuen gauza handirik jolasteko baina denetarik aurkitzen genuen ondo pasatzeko eta gainera beste auzoko batzuetarekin elkartzen ginen bi talde egiteko jolasetan.Noski zulokoak beti irabaziz.Ez dakit zenbat goitiberak egin nuen,puntak gurpilak eta mailuka ere generamatzala leku guztietatik oholak bilatuz!.
Ene! Maitasun handia gogoratzen ditut udako gauak, Ostiralero otarteko bat afaltzen genuen kalean eta jaten genuen bitartean "AL ESCONDITE" jolasten ginen.Bat, bi, hiru, lau, bost, sei...,Tira,hortik ez hemendik,korrika....! azkenean lurrean etzanda otartekoa erdi erorita neraman,bakarrik entzuten zen geure arnasa,"ah,uf,ah,uf,ah,uf"eta gure bihotzak bularrean jotzen.Zer zen hura!beste hozkada bat emateko!
Felisa,emakume argal-argal eta heldua zen,bakarrik bizi zen eta beti balkoiara ateratzen zen esateko;"zuen gurasoei esango diet" uff, ez dakit zenbat baloi amaitu zen bere balkoian eta hor konpon mari-anton,non demontre egongo diren pilota horiek!.
Behin, balkoiara ateratzean...nik ostikada gogorra eman nuen pilota bat-batean konturatu nintzen EZZZZ! "MIERDA" pentzatu nuen,zuzen-zuzen joan zen pilota gelditu barik eta berak gelditu zuen bere aurpegiarekin!pilota berririk gabe geratu ez ezik bronka handia ere jaso nuen...
nagore 8-10
Txikitan udaro oporretan nire amaren herrian joan ohi ginen eta oso herri txikia denez ia-ia ez dauka trafikorik. Horregatik, egun osoan kalean jolasten ginen. Jolasak herrian hemen baino dibertigarriagoak ziren, han askatasun handiagoa baitneukan. Adibidez, Barakaldon debekatuta neukan bizikleta edukitzea, nire gurasoen aburuz, arriskutsua zelako. Hori dela eta, nire bizikleta herrian zegoen eta han bakarrik erabili ahal nuen. Baina, gehien gustatzen zitzaidan jokoa eztutaketa zen, batez ere gauez! Hemen ezin nintzen gauez kalean egon. Horregatik herrian gauez ateratzea jolastera izugarri gustatzen zitzaidan.
Dena den, herrian ez ezik, Barakaldon ere egunero klasearen ostean jokatu ohi nuen eta argi daukat zein zen gehien gustatzen zitzaidan jolasa. Nire etxea lursail baten ondoan zegoen eta denbora gutxi arte lursail hori pribatua zen. Hori dela eta, inork ez zekien zer zegoen barruan, inguruan harresi handi bat zeukan eta. Umeoi harresi hori jauzi egitea gustatzen zitzaigun lursaila ikusteko. Jabeek barruan etxe handi bat eta urmael arrainekin zeuzkaten eta han egoten ginen jolasten haiek agertu arte. Jabeak ikusi bezain laster korrika egiten hasi ginen eta berriro harresi jauzi egin behar genuen. Inoiz ez genituen harrapatu, ahal bezain azkar korrika egiten baikenuen. Baina, jolasa hori bai dibertigarria zela!
Orain dela urte batzuk Udalak lursail hori erostea erabaki zuen eta diotenez, laster guztiok barruan sartzeko aukera edukiko dugu. Nire kasuan, zer esanik ez, irrikan nago. Horrela, jabeek ni harrapatzeko beldurrik gabe, lursail barruan zer dagoen ikusiko dut.
Nuri
Gehienok oroitzapen onak dauzkagu gure haurtzarotik. Uste dut hori dela zoriontzuak baikinen. Azken finean umeek ez adaukate gaizkeria, ezta kezkak ere; eta hori laguntzen du zoriontzua bizitzeko. Haien arduradunak ez dira gureak bezalakoak, egun osoa kalean ematen dute jolasten ezer pentzatu gabe. Esan dezakegu umeak eta jolasak lotuta doazela.
Jolasak aldatzen dira garaiekin baina azkenean denak ia berdinak dira. Edozein aitzakia ondo zegoen jolasa berri bat asmatzeko. Ni txikia nintzenean altxorraren bila egin genuen eta jolasa honetan datza: klarion batekin lurrean jarri genuen non zegoen altxorra, maparen gisa, eta gero haien bila joan ginen. Baina gehien gustatzen zitzaidana soka eta “goma”-ko jolasak izan ziren, oso ona nintzen eta. “La pita” ere izugarri guztatzen zait, lurrean emeretzi zenbakiak jarri behar dituzu klarion batekin edo nahi duzunarekin, baina ez edozein modutan, modu berezia jarri behar dituzu zenbakiak laukietan. Gero harri bat bota behar duzu lehengo zenbakira eta saltoka egin behar duzu beste laukietan harria dagoenean izan ezik; bukatzeko hartu behar duzu harria eta bota bigarrenera; horrela zenbaki guztiak bukatu arte. Gero modak zegoen, adibidez: yo-yo-rena, “diabolo”-arena, “peonza”-rena, etabar. Eta ezin dugu ahaztu ere, pilotako jolasak. Hau da, futbola, sakibaloia, “la rana” deitzen zen jolasa, “boleybol”, eskubaloia, etabar.
Nik bakarrik aipatu ditut gehien guztatzen zitzaizkidanak eta bitzienak. Baina esan dezakegu imaginatu ditzakegunak adina jolasak daudela.
SDB
Dudarik gabe, bizi ginen garai onena, behintzat idazten dudanarentzat, haurtzaroaren garaia izan da. Zioetako bat, hori esateko, nahiko inoxenteak ginena da eta horrez gain egun osoa jolasten egoten ginen. Besterik ez edozein ume zoriontsua izan zitekeen.
Hain zuzen ere, etxean jolastu ezean kalean jolasten ginen garai hartan, duela hamarkada batzuk, kaleak oraingoak baino arriskutsu gutxiago baitziren. Horregatik, are gure gurasoekin egon ezik egun osoa kalean egon gintezkeen.
Naturala denez, lehen hainbeste teknologia jolasteko orain bezala ez zegoenez, askotan jolastu ahal izateko irudimena erabili behar genuen. Baina, gaurkoak bezalakoak izan ez arren, ez zeukaten zertan aspergarriak izan. Eta oraingo ummeek esan dudana gezurra dela esan ahal badezakete ere, hamarkada batzuk barru beren bilobek bera esango dietela esango nieke.
Hau alde batera utzita, nire kasuan jolas guztien artean zein zen gehien gustatzen zitzaidan ezin nezake esan guztiak onenak ziren eta.
Nire etxean, nire anaiak eta biok, talde bikaina egiten genuen, hura injeniaria zen eta ni langilea nintzen, eta sarritan gure jolasak egiten genituen. Esate baterako, eguraldi txarra egite bazuen txotx batzuekin eta orratz batzuk geziak egiten genituen edo taula batekin, iltzeak, gomak eta bi kako petako-makina egin genezakeen.
Hala ere, kalean jolasteko, futbola kontatu barik, jolas arriskutsuak onenak ziren. Noizean behin, goitibehera batekin Basurtuko ospital ondoan zegoen aldapa batera joaten ginen eta guretzat Formula 1 bazalakoa zen.
Orain, ordea, aldapa ikusten dudanean, gehiegizko arriskua ikusten ez dudala ere, garai hartan lastertasunaz gain udaltzaina agertzen zen bakoitzean goitibeherarekin bezoaren azpian ahalik eta azkarren hanka egin behar genuen lasterketak egitea debekatuta baitzegoen. Beraz, arriskua etengabe genuen.
Iñaki Gurutzeta.
Lehenengo eta behin ni EGBko ume bat izan nintzela esan behar dizuet eta harrezkero gure gizartean gauza asko aldatu direla, adibidez, kalean jolastea.
Garai hartan kaleetan auto gutxi zeuden eta jolasten ginen plazak orain aparkalekuak dira. Horri esker marroan, ¨Txorro,morro,piko,taio,ken¨, katean edo ezkutaketan joka genitzakeen. Joko hauetan korrika egitea eta mugitzea garrantzitsuena zen; horregatik leku handi bat edukitzea jolasteko hain inportantea zen. Gu , esaterako, batzuetan geure auzoko plaza irteten ginen eta Gorostizako zeilara joaten ginen ezkutaketan jolastera zelaiko zuhaitzen artean. Lurzaileko jabea zetorrenean , noski, jokoa bukatzen zen. Ordura arte guk oso ondo pasatzen genuen.
Beste aldetik, teknologia ez zen iritsi oraindik jostailuetako industriara; hori del a eta , gure jostailuak oso arruntak ziren: baloiak, panpinak, bizikletak, puxtarriak,.. Bai oso sinpleak ziren, baina, guk altxor bat bezala zaintzen genituen. Adibidez, nik ontzi batean nire puxtarrak gordetzen nituen eta ez dakit zenbat neuzkan, beharbada ehunak. Askotan kalean puxtarri-lehiaketak antolatzen genituen eta nik berrienak ez galtzeko zaharrenak eramaten nituen beti.
Bukatzeko, joko hauek galtzeak pena ematen dit , horregatik, uste dut oso ondo egongo litzatekela bai etxean, bai ikastetxeetan joko hauek erakustea eta horrela ez dira galduko denboraz.
Fermin 6-8
Beti irribarre bat agertzen da nire aurpegian aurtzaroko oroitzapenak gogoratzen ditudanean. Dudarik gabe nire bizitzako garai onena izan zen. batez ere arasorik ez geneuzkalako eta gehien inportzen ziguna zen lagunekin egotea eta egun guztia jolastea. Artikulua esaten duen moduan bakarrik baloi batekin egon ahal ginen jolasten orduak eta orduak. Gaurko jolaseekin konparatuz, esan dezakegu jolasak asko aldatu egin direla.eta oraingo umeak ez dakitela jolasten teknologiarenkin erlazionatuta ez dauden jokuekin. Txikia nintzenean oso arraroak ziren bideo-jokoak. Futbola, edo eskubalioa ziren gehien gustatzen zitzaizkidan kirolak eta ia ia astero jolasten genuen "polis y cacos". Ohikoa zen borrokaren bat egotea, guztiok lapurrak izateko gogoak izaten genuelako.
Shere
Txikitan lagunekin ondo pasatzeko gauza berdina egiten nuen astero: Ostiralero parkera joaten ginen futbolera jolastera, arratsaldeko bostetik zortziak arte; batzuetan eskolako jolastokian geratzen ginen gauza berdina eginera, baina ez zen ohikoena.
Batzuetan, norbait ez zegoenean entrenamendura joan behar zelako adibidez, ez zegoen giro berdina. Larunbatetan eta igandetan gauza berdina egiten genuen ordutegi berberan. Normalena futbolera jokatzea zen baina bazeuden ondo pasatzeko beste bide batzuk: Kromo partidak, bideojokuak, elkar gozokiak erosi eta jan, etab. Oso ondo pasatzen genuen, baina urteak pasata ohiturak aldatzen dira eta bizimodua ez da berdina. Ez dut inoiz hobeto pasatu haurtzaroan bezala. Batzutan triste nagoenean nire haurtzaroko momentu bereziak gogoratzen ditut eta berriro haur txikia izatea eskatzen diot jainkoari.
Dena den, gaur heldua naiz eta beste betebehar batzuk ditut, baina nire haurtzaroa gogoratzen dudan bakoitzean zoriontasuna eta baikortasuna sentitzen dut.
Asier 4-6
Haurtzaroa garai onena izan da guztiontzat beharrak ez genituelako;bakarrik etxerako lanak egitea.Horregatik, beti jolas ezberdinak asmatzen genituen bai ikastetxetako patioan edo kalean. Noizbait lagun bat egon zen beste lekutan edo beste lagunekin, eta bueltatzean ume hori azaltzen zertan jolastu zuen.Baina guk, gure erara jokatzen genuen.Honekin, “futbeisbol” jolasten ginen.
Futbeisbol jolasean, futbola eta béisbol lotzen dira.Joku honetan,badaude bi talde jolasten.Jokatu behar den pilota, futbolezkoa izan behar da eta jaurti behar da oinez(futbol bezala).Bost base daude,non jokalariek joan behar dute.Jokalariak ipini behar dira taldezka.Talde batek pilota jaurti behar du oinez.Eta pilota airean joaten denean,jokalari honek korrika joan behar du hurrengo basera.Baina beste taldeko jokalari batek airean hartzen ba du pilota lurrera erori baino lehen,deskalifikatuta gertzen da jaurtikalaria.Berriz, pilota lurrera erortzen ez ba da jaurtikalaria salbatzen da eta jokua jarraitzen da.Gero beste batek jaurtitzen du jokua amitu arte edo taldeak postuak aldatu arte.Irabazten du puntu edo lasterketa gehiago lortzen dituen taldeak.
Noizbehinka leihotean edo dendetako ateetan pilotarekinematen genuen eta ihes egin behar genuen.Orain gustuko nuke horrelako jokuetan jolastea,baina gauza bakoitza bere garia dauka.Orduan bakarrik geratzen da, guk ilusioz eta pozik gogoratzen duguna.
Ander AM 6-8
Nire iritziz haurtzaro garai onena izan da. Ez genuen ez kezkarik ez betebeharrarik, bakarrik nahi genuen gauza jolastea zen. Baina nira ustez jolasak asko aldatu dira.
Lehen, artikulua esaten duen bezala, pilota batekin edozein jolas egiten genuen. Nik gogaratzen dut nire lagun-talderi asko gustatzen zitzaien erretako zelaietara jolastea, nahiago izandako jokua zen. Beti lehiaketak egiten genituen, baina ez bakarrik joku honekin, futboleko eta saskibaloiko lehiaketak egiten genituen ere. Baina orain hau ez da gertatzen. Gaur jolasak eralazionatuta daude teknologiarekin.Gaurko umeek beti nintendorekin edo mugikorrakerikn jolasten daude. Honek ondorioak erakar ditzake, adibidez haien artean harremanak ez egotea. Horrexegatik gustatuko nintzateke lehenengo jokuetara berriro jolastea.
Gogoratzen ditudan gauzetako bat zen beti nire taldea irabazten zuela eta beti kontrako talde txikleak erosten zizkiguten. Hau zen onena.
lorena6-8
Oroitzapen politak besterik ez dauzkat. Hau da hiru hilabeteko udak, betiko ume jolasak...soka, peonza, zelai erreta, txorro, morro, piko, tallo eta ke eta abar. Haurtzaroan adiskidetasun hoberenak sortzen zituzten, eskakizun eta baldintzarik gabekoak izaten zirelako. Kasu gehienetan txikitan egin genituen lagunak helduak garenean mantentzen ditugu. Baina dudarik gabe haurtzarotik gehien baloratzen dudana denbora librea edukitzea da. Ez duzue gogoratzen zein luze izaten ziren egunak ala? hamaika gauza egin ondoren denbora soberan geratzen zaigun esateko: aspertuta nago!
Garai itzelak ziren!
Rosa Obregon 4-6
Zelako garai polita. Txikitan nire auzoan beti jolasten ginen lurraldean ,Edo garajeak Kotxe txikientzat erakitzen edo inkerekin jolasten. Nire oroin indartsuena dira san juaneko egunak. Gure sua izugarria izaten zen ,Auzoko handiena izaten zen , gutxienez, hilabete bat aurretik prestatzen ginen , eta etxez etxe txokolata egiteko dirua ezkatzen joaten ginen . Udan nire lagun Enrique , jesus era hirurok etxera joatea azkenak izaten ginen. Garai hartan larunbat gauero sutan patatak jartzen genituen etxera beranduago joateko, nire aitari gustazen zitzaizkionez motibo ona izaten zen. Honetaz aparte egun osoa kirola eginten pasatzen genuen, nire gustokoena nola ez ,fútbola zen , ona ez izan arren jeje. Horregatik nerabe zenean aldatu nuen futbola bizikletaz eta gero motorra ibiltzen hasi nintzen gaur Egun arte. Betidanik kirola egiten gustatzen naiz .
Gaur egun, gauzak erabat desberdinak dira, ez dago umerik kalean jolasten, ez dago lekurik umeak jolasteko, dena debekatuta dago . Emeek ez dute nahi kalean jolasten etxean baizik. Ez dakite jolasten harri batekin, consola edo ordenagailu bat behar dute.
Nik ez dakit baina nire ustez agian nire garaian ez ginen hain azkarra izaten baina ziur nago orain baino zoriotzuagoak izaten ginela. .
Aitor 6-8
Haurtzaroa bizitzaren garai honena da dudarik gabe. Egunero nahi genuena egiten genuen, beti jolasten eta ez genuen kezkarik.
Nik gogoratzen dudan momenturik onenak ziren eskolatik irtetean, beti gure amak zeuden jolastokian gure atzean askaria hartzeko eta guk bitartean gure lagunekin jolasten.
Hainbat jolasak gogoratzen ditut, adibidez, poliziak eta lapurrak, jolas hau nire gustukoena zen, orduak pasatzen genituen jolasten. Ere gogoratzen dut beti nire klaseko batek jolastokira sokasalto eramaten zuena eta ia arratsalde osoa pasatzen genuen horrekin jolasten, denbora oso azkar pasatzen zen. Herriak dira oporretako leku hoberenak, egun osoa kalean egoten ginen. Haurtzaroan egiten dituzun lagunak bereziak dira. Lagun horietako batzuk galtzen ditugu baina beste batzuk betirako dira eta hori da onena.
Oso ondo gogoratzen dut momentu bat, Nojan nengoen oporrak pasatzen, gaua zen eta nire lagunekin kalera atera nintzen poliziak eta lapurretara jolastera, oso berandu zen eta bat batean atera zen adineko emakume batek oihukatzen poliziari deituko zuela eta guk korrika hasi ginen ezkutatzera.
Herrian gurasoek askatasun gehiago uzten zizuten, herriak seguruagoak dirudite eta horregatik denbora gehiago uzten zizuten kalean jolasten.
Lehen umeek errepidean jolasten zuten, auto gutxi zeundelako, baina gaur egun gero eta trafiko gehiago dago. Baina egia esanez, gero eta jolasleku gehiago eta hobeto moldatuta daude.
Marina 4-6
Triste jartzen naiz honetaz hitz egiterakoan… Denbora azkarregi pasatzen da eta hori esan nahi du heldua izateko denbora aiegatzen ari dela. EZ DUT NAHI! Nik txikia izan nahi dut, hau da, jostailuekin jolastea, arratsalde osoa sokasaltokan ematea, Nintengo DS-rekin orduak pasatzea… Ez dakit, DISFRUTATZEA bestetik ez!!!
Ni txikia nintzenean, eskolatik irten bezain laster, ama ogitartekoa eman eta parkera joaten nintzen nire lagunekin. Han “alturita” jokora jolasten genuen ia arratsalde osoa. Uda heltzen zenean, hamaika ur globo erosten genituen eta gatazka bat egiten genuen. A ZE OROIPEN POLITAK! Nire ustez, gehien gustatzen zitzaidan jokoa polizia-lapurrak ziren. Nojan gauero jolasten genuen hamabiak arte. Asko gustatzen zitzaidan jolas hori, ze taldeak egiteko orduan beti lehenengoa hartzen zIdaten eta hori laudorio bat zen memento haietan. Tontakeria bat badirudi, baina niri pozten zitzaidan.
Badaukat oroipen bat filmatuta nire garunan. Arratsalde batean, liburutegitik irten orduko, Rontegi mendira joan ginen. Han, jolasten ari ginen eta bat-batean zoro bat agertu zen eta metalezko pilotak botatzera hasi zen. Gu korrika hasi ginen eta zoroa ikuspegitik kendu bezain laster gelditu ginen arnasa hartzera. Lurrera momentu batean begiratu eta suge handi- handi bat aurkitu genuen eta oihuka hasi ginen. Gizon heldu bat haren txakurrarekin ikustean lasaitu egin ginen eta etxera bueltatu ginen.
Itxi-idiki batean haurtzaroa pasa da, melankoniatsu nago :´( Orain, heldua izateko denbora heldu zait, hau da, arazoak ni bakarrik aurre egitea, gogor ikastea… AAAAAAAAAAAH EZ DUT NAHI!
Andrea 4-6
Gaztea naiz eta duela urte gutxi gauza horiek egin ditut. Nire herrian jolasten genuen "polis eta kakos" deitzen den joko batera urbanizazio osotatik nire urtebetetze guztietan. Gogoratzen dut gau osoa emanten genuela joku horrekin eta azkenean guztiak gorriak eta oso nekatutak geunden.
Orain zoritxarrez movilarekin egoten gara denbora osoan eta gure haurtzaroa galtzen dugu.
EC 6-8
Txikitan denetarik egiten nuen. Normalean futbola jolasten nintzen asko gustatzen zaidalako.Baina, batzuetan,ere, ziba edo zazkibaloiaz jolasten nintzen.
Gogoratzen dut, nire kale atzean hiru garaje zeudela, eta haien ateak ziren gure futbolaren ateak.Horregatik, noizean behin erabiltzen zuten arduradunek errieta egiten ziguten, baloiak ateari minik ez emanda ere.
Batzuek, Zorionez, arduradunek baloiak ez zizkiguten harrapatu, bestela, ziur nago geure baloiak zulatu izan zituztelako.
Alberto Seo.
B2
Txikitan ume-neska zoriontsua zen. Ia guztientzat haurtzaroa garai onena dela, uste dut.
Nire kasuan, egun guztiak nire lagunekin jolastuz nengoen. Gu nire etxearen ondoan zegoen eskolara , elkarrekin joan ginen. Han, eskolako patioan une onena zen. Pilotan, karrera egiten, trukemea…jolasten ginen, baina jolas guztien artean zapiaren jokoa gehien gustatzen zitzaidan.
Arratzaldez, eskolakolanik ez geneukanez, ogitarteko bat hartzen genuen eta berriro kalera jolastera
Garain hartan, kalean ez zegoen arriskurik, kalea humeen erreinua zen.
Eta udan Zer? Herrian hiru hilabetez , Zeruan bezala!. Arabako herri txiki batera joaten nintzen nire aitona-amonaren etxean nire lehengusu-lehengusinekin egoten nintzen . Uda garaian, mila abenturak bizi ginen, mila haurren bihurrikeriak egin genituen eta pixkanaka helduak bihurtu ginen.
Niretzat haurtzaroa da benetako paradiso galdua.
Begoña 14-16.
Txikiak garenean dena hobeto ikusten dugu. Partidak dibertigarriagoak ziren, parkeak handiagoak ziren, mugak ia-ia ez zeuden.... zergatik? agian txikitan ez daukagulako arazorik eta konplikaziorik?
Gogoratzen dut txikitan nire gustukoen jolasa ez zeukala izena. egin behar genuena gela argirik gabe sartzea zena. Han elkar aurkitu behar izan genuen. ufff gauza guztiak urratuta gain, nahastuta eta solairuan bukatzen ziren. Gero gutxi gora behera konpontzen genituen gauzak eta bakoitza bere etxera.
Behin nire etxean egitea zen txanda. Nire amamak harrapatu gintuen jolasako onen momentuan eta zigortu egin gintuen. Hori zen azken aldiz nire gustukoen jolasa jokatu nuena.
Noski, orain pentsatzen dut eta nire etxean umetxo batzuek jolasa horietako bat jokatuko balute....asko haserretuko nintzateke....
ayss.... argi dago hazi egin naizela eta nire bizitzan konplikazioak daudela!
Lara 4-6
Ni txikia nintzenean kalean jolasten nintzen normalean. Astebururo, larrabasterrara joaten nintzen nire aitonaren eta amamaren etxera.Nire amamak igandero janaria prestatzen zuen eta nire familia guztia elkarrekin bazkaltzen genuen, bai izekoekin, bai osabekin, bai lehengusuekin, bai lehengusinekin….
Bazkaldu eta gero umeak kalera joaten ginen,egia da, ez zela kale bat baizik eta zelai bat.
Batzuetan, inkera jolasten ginen edo iturrietako lasterketetara jolasten ginen, baina gehien gustatzen zitzaidana , indietara eta bakeroetara jolastea zen.
Gogoratzen dut, behin batean nire lehengusuak nire lehengusinak balkotik behera bota zuela.Zorionez, ez zuen mina egin.Alde batetik, arrasondo gainean jausi zelako eta beste aldetik, pisu baxua zelako. Nahiz eta amama gurekin haserretu izan, gero barregarria iruditu zitzaon.
Gemma.A.15
Iraganeko denborek benetan oroitzapen onak ekartzen dizkidate, txikia nintzenean oraindik ez zeuden hainbeste ibilgailu edozein lekutatik, gutxienez ez gaur bezala, lehen landaz josita zeuden herriek, gaur ordea, herrietan dena mugatuta dago, eta nire ustez ez daude ia lekurik umeentzat eta hauek ezin dute bere irudimena sustatu. Horretaz gain, arau pilo bat daude denetarik debekatzeko. Nire haurtzaroan baldarkeriak onartzen ziren, erabiltzen genituen "cerbatana"k dardoak botatzeko bai helduei, baita gu artean ere, harrietako gudak ohikoak ziren. Gaur, esandako zerbait gertatzen bada, berehala norbaitek salakatzen du eta momentu dibertigarria bukatzen da umeentzat. Agian okertuta nago, zaharra naizelako, baina betidanik esaten da "nire denboretan guztia zen hobeto".
Victor 6-8
Textu honek oroiztapen onak ematen dizkit, zelako garai polita bizi ginen 80 hamarkadan jaio ginenak!
Orain gogoratzen ari naiz, txikia nintzenean, lauzpabost urterekin, orain ez bezala, lehen eskolara joatea gustatzen zitzaidan, batez ere, klasean sartu baino lehen, futbol partidu jolasten ginen ekartzen nuen baloiarekin eta oso dibertigarria izan zen, baloia galdu zen arte, norbaitek eskolatik kanpo pilota bota zuelako edo bizilagun tipikoak guri pilota " konfiskatu " zigun eta.
Gero klasetik irten ostean nire auzotara joaten nintzen nire auzokideekin jolastera.Ez zegoenez joko lekurik on bat, kotxearen artean jolasten ginen, nahiz eta oso arriskutsua izan, baina adina horrekin, ez genuen ikusten arriskua, bakarrik nahi izaten genuen ondo pasatu.
Garai hartari esker, nire auzoko futbol taldearen presidenteak esan zidan, bere taldearekin jokatu nahi nuela, baietz erantzun nuen, baina azken erabia zeukan nire aita zen, orduan hari galdetu nion kontu horri buruzko esta esan zidan: " nahi zenuena egin zuen "
Nahiz eta futbola gustatu, gehien jokoa edo kirola gustatzen zitzaidana surf egitea zen, beraz 14 urterekin, olentzeroari eskatu nion surfeko taula bat, zorionez, kasu egin zuen.
Gaur egun joera aldatzen ari da.Umeak kalean jolastu ez ezik, bakarrik ere egiten dute, batez ere, teknologia berriei esker, bakardadea mesede dela.
Egoera honek pena handi bat ematen dit.
JONNY 6-8
Txikitan dena zoragarria zen. Gogoratzen ditudan bakoitzean haurtzaroko oroitzapetan nire ahoan irribarri handi bat agertzen zait.Nahiz eta ez eduki auzorik beti auzotarrekin jolasten ari nintzen.Edizein etxetan elkar ginen jolasteko.Primeran pasatzen genuen.Jolasa gehien gustatzen zitzaidan zen "AL ESCONDITE" eta mozorroetan jolasten genuen ere.
Horrez aparte neba eta ahizpa bat daukat eta haiekin harrema onak genituen.Gure etxean udan terrazan dendetan jolasten genuen.Gure etxeko liburuak edo zer gauza terrazara ateratzen genituen eta denda bat prestatzen genuen.Hori dela eta, urtebetxeetan festa haundi bat prestatzen genuen etxean.
M.G.
B2 18:00-20:00
Txikitan betidanik futbola gustoko nuen jolasa zen, egia zen ez zela beti praktikatzen genuen jolasa, hau esaten dut nire garai informatikaren garaiaren hasiera baitzen, hau da, Game Boy kontzolak kaleratu zituzten garaia, hau da 90ko hamarkadan. Egun osoa ematen genuen kontzolara jolasten eta azkenean amak haserretuta honako entretenimendua kentzen zigun eta ostikada batez kalera botatzen zigun han jolasteko. Denbora pila bat eman dut kontzoletara jolasten, eta orain, nagusiagoa naizela esan dezaket denbora gehiago eman beharko nuela beste motatako jolasetara aritzeko. Kontzolak alde batera utzita, futbolean aritzen nintzen ere, futbol talde batean jokatzen nuen, San Bizenteko Union futbol taldean aritzen nintzen eta horrek gustoko genuen kirolaz baliatuz lagun berri asko egin nituen, lagun hauek oraindik nire alboan ditut, haiekin izandako esperientziak eta anekdotak gogoratzen ditugunean azkenean barrezka amaitzen dugu denok.
Ander
Argitaratu iruzkina